تهیه بستر نانوفیبری پلی وینیل الکل/کفیران به روش الکروریسندگی

برای اولین بار الکتروریسی مخلوط پلی وینیل الکل و کفیران منجر به تولید موفقیت آمیز بستر نانوفیبری شد. آنالیزهای میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، بازتاب ضعیف تبدیل فوریه فرو سرخ (atr ft-ir) و کالریمتری روبشی تفاضلی (dsc) برای شناسایی بستر نانوفیبری پلی وینیل الکل / کفیران استفاده شد. انالیزهای مشابه برای بستر نانوفیبریلی وینیل الکل به کار رفت و نتایج آنالیزهای بدست آمده با یکدیگر مقایسه شد. رفتار رئولوژیکی محلول پلی وینیل الکل / کفیران نیز با استفاده از رئومتر صفحه ای و مخروطی بررسی شد. منحنی بدست آمذه برای محلول کفیران 6 درصد و محلول کفیران / پلی وینیل الکل نشان داد که محلول ها از ویسکوزیته کافی جهت الکتروریسندگی برخوردار بوده و با افزایش نرخ برش ویسکوزیته برای هردو محلول کاهش می یابد. قابلیت الکتروریسندگی محلول پلی وینیل الکل / کفیران در شرایط مختلف دستگاهی و غلطتی کفیران مورد مطالعه قرار گرفت. آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان دهنده افزایش قطر نانوفیبرهای پلی وینیل الکل با افزودن کفیران به آن بود. با افزایش غلظت کفیران به 6 درصد گرههای موجود در نانوفیبر از بین می رود. آنالیز بازتاب ضعیف تبدیل فوریه فرو سرخ وجود ساختار مولکولی مرتبط با کفیران را در نانوفیبرهای پلی وینیل الکل و عدم تخریب و تغییر آن حین الکتروریسندگی را نشان می دهد. نقطه ذوب بستر نانوفیبری پلی وینیل الکل / کفیران با استفاده از کالریمتری روبشی تفاضلی کمتر از نانو فیبر های پلی وینیل الکل بدست آمد.